وبلاگ اختصاصي تكيه بيت الرقيه(س)سبزوار

هنگامي که مسلم بن عوسجه پس از مبارزه از اسب به زمين فرود آمد، حبيب به همراه امام حسين(ع) بر بالين مسلم حاضر شدند. حبيب به مسلم گفت: «شهادت تو براي من سخت است! تو را به بهشت بشارت مي‌ دهم!» مسلم با صداي ضعيفي پاسخ داد: « خداوند تو را به خير بشارت دهد!» حبيب گفت: «مسلما اگر يقين نداشتم که پس از مدتي کوتاه بعد از تو به تو ملحق خواهم شد، دوست داشتم به هر چه مي خواهي وصيت کني تا به آن جامه عمل بپوشانم، آن چنان که تو شايسته آني.» مسلم پاسخ داد: «تو را به اين مرد سفارش مي کنم که جان خود را فداي او کني.» و با دست خود به امام حسين(ع) اشاره کرد. حبيب گفت: «قسم به خداي کعبه چنين خواهم کرد.» در روز عاشورا هنگامي که امام حسين(ع) براي اداي نماز ظهر از سپاه کوفه مهلت خواست، «حصين بن تميم» از سپاه عمر بن سعد گفت: «نماز شما پذيرفته نيست.» حبيب بن مظاهر در پاسخش گفت: «گمان مي کني نماز از آل رسول خدا پذيرفته نيست و نماز تو پذيرفته است، احمق نادان؟!» حصين بن تميم به حبيب حمله کرد و حبيب با ضربه‌اي، حصين را از اسب به زمين انداخت. ياران حصين به سوي او شتافتند و او را نجات دادند. حبيب پيوسته بر آنان حمله کرد و چنين رجز خواند: «همانا من حبيب هستم و پدرم مظهر است. سواره ي صحنه پيکار در حالي که آتش جنگ شعله ور مي شود. شما هم سلاح تان بهتر و هم تعدادتان بيشتر است، ولي ما با وفاتر و شکيباتر از شماييم.» حبيب در اين مبارزه ي دلاورانه، عده‌ي زيادي از سپاه يزيد را کشت تا اين که«بديل بن حريم» با شمشير به او حمله کرد و ضربه اي به او زد. مردي از تميم نيز با نيزه بر او حمله‌ور شد. حبيب از اسب بر زمين افتاد و چون خواست از جا برخيزد، حصين بن تميم با شمشير ضربه‌اي ديگر به سر او زد و آن مرد تميمي سر از تن حبيب جدا کرد. شهادت حبيب بن مظاهر براي امام حسين(ع) بسيار گران آمد و دل مبارکش را شکست و فرمود: «از خدا انتظار دارم که حاميان و ياران مرا اجر دهد. اي حبيب! چه مرد برگزيده‌اي بودي که خدا تو را توفيق داد هر شب ختم قرآني کني.»